جای پا...

جای پا...

باید قدم برداری و حرکت کنی.
وگرنه اگر یک جا بمانی و راکد شوی، زود می گندی و می پوسی.
باید قدم برداشت و حرکت کرد، نباید یک جا ماند. گرچه همین قدم برداشتن هم باید با حساب و کتاب باشد. چه راست بروی و چه کج؛ جای پایت روی زمین می ماند اما جای پای درستی پا برجاتر است و باقی تر. پس چه خوب که جای پایت در راه درست باشد، وگرنه چقدر قدم ها که برداشته شده و در راه کج بوده است و حالا هیچ اثری از آن باقی نیست.
درست مثل رد پای آدمی روی برفها که سریع از بین می رود...

حرفهای شما
مهمونای خونه ی من

احترام...

جمعه, ۴ مرداد ۱۳۹۲، ۱۲:۵۱ ق.ظ

چند سال پیش یه استاد شیمی داشتم که خیلی آدم با حالی بود، اهل پز و افاده نبود، ساده و خاکی بود و حرفای عمق داری می زد. مثل بعضی ها اهل مدرک و لباس و واژه مهندس و دکتر نبود؛ در کل بگم پشت و روش یکی بود...

یه روز سر کلاس یه چیزی گفت که هنوزم من نتونستم درکش کنم؛

میگفتن: احترامی که دیگران برای مقامت یا شغلت یا لباست یا پولت یا سنت برات بزارن، ارزشی نداره. احترام گذاشتن آدما به تو یا احترام گذاشتن تو به آدما نباید از روی ترس یا نیاز باشه. اگه اینطور باشه اصلا ارزشی نداره.

احترام گذاشتنا فقط و فقط باید بخاطر وجود خود آدم باشه... 

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">