فاجعه ای به نام طلاق (بخش اول)

امروز کنجکاو شدم تا میزان ازدواج و طلاق های سال 93 رو بدست بیارم.

جستجویی در اینترنت کردم و به سایت ثبت احوال رسیدم. آمار تقریبا به روز بود و تا پایان ماه آبان ثبت شده بود. وحشتناک بود و خیلی سخت. به آمار ازدواج و طلاق توجه کنید:

 

 میزان ازدواج تا پایان آبان 93                          495671

ازدواج در نقاط شهری                                     418725

ازدواج در نقاط روستایی                                   76946

میزان طلاق تا پایان آبان 93                            103302

طلاق در نقاط شهری                                      94794

طلاق در نقاط روستایی                                    8508

 

با یه جمع و تفریق ساده میشه فهمید که در عرض 8 ماه گذشته 495671 ازدواج رخ داده که 103302 فقره از اونها منجر به طلاق شده. یعنی تا الان فقط 392369 فقره از اون ازدواج ها پا برجا مونده که معلوم نیست در آتی به همین صورت باشه یانه؟ (امیدوارم که موفق باشه).

آمار سال 92 نشون میده که تعداد ازدواج های صورت گرفته در طی سال 774513 فقره بوده که 155369 مورد از اونا منجر به طلاق شده. 

 

دوستان اگه تعداد ازدواج های سال 92 رو تقسیم بر تعداد ماههای سال کنیم:                    تعداد ازدواج در هر ماه    64542 =774513/12

و همچنین اگه تعداد طلاق های سال 92 رو تقسیم بر تعداد ماههای سال کنیم:                 تعداد طلاق در هر ماه     12947 =155369/12

یعنی از هر 5 ازدواج در سال 92 یکی از اونها منجر به طلاق شده 

 

 

و حالا اگه تعداد ازدواج های سال 93 رو تقسیم بر 8 ماه اول سال کنیم:                           تعداد ازدواج در هر ماه          61958 =495671/8

و همچنین اگه تعداد طلاق های سال 93 رو تقسیم بر 8 ماه اول سال کنیم:                      تعداد طلاق در هر ماه          12912=103302/8

 

یعنی از هر 5 ازدواج در 8 ماهه اول سال 93 یکی از اونها منجر به طلاق شده

 

گرچه آمار تقریبا فعلا ثابته ولی اصلا خوب نیست و نتیجه ای جز ایجاد مشکلات برای کشور نداره.

متاسفانه وقت کم بود وگرنه آمار دقیق و جالبتری به شما عزیزان می دادم.

پیشرفت زمانه و پسرفت آدمی (یک)

هر روز که میگذره احساس می کنم که دارم نادون تر میشم،

علم داره با سرعت زیادی پیشرفت میکنه و هیچ چیز هم جلودارش نیست.

پیشرفت علم با پیشرفت زندگی مدرن مناسبت داره و هر چقد اولی جلو بره دومی رو هم به دنبال خوش میکشه. حالا این وسط یه چیز با تمام این معادلات جور در نمیاد.

اگه معادله اش رو این طور فرض کنیم:

(پیشرفت علم) * (پیشرفت مدرنیته) = بهتر شدن شرایط زندگی آدمی

از طرفی از قبل داشتیم که:

(در کنار هم بودن) + (محبت به هم داشتن) ^ (یاد خدا بودن) - (هوای نفس) =بهتر شدن شرایط زندگی آدمی

پس می تونیم بگیم که:

(پیشرفت علم) * (پیشرفت مدرنیته) = (در کنار هم بودن) + (محبت به هم داشتن) ^ (یاد خدا بودن) - (هوای نفس)

حالا به نظر شما این دو تا فرمول تا حالا با هم تناسب داشتن؟

مشکل من اینه که با این زمونه جور نیستم، آخه هر روز هم که داره پیشرفت میکنه تضادها توش بیشتر میشه.

هر چقدر که مدرنیته رشد بیشتری میکنه حواس پرتی آدما بیشتر میشه، آدما رو از آدمیتشون دور و دورتر میکنه.

هر چقد که پیشرفت کرده باعث دوری ماها از هم شده.

مدرنیته با تمام مزایای غیر قابل شمارش، مشکلات زیادی رو ایجاد کرده که نمیشه اصلا باهاشون مقابله کرد.

گرچه پیشرفت همین مدرنیته آدمای در حال مرگ زیادی رو زنده کرده ولی در عوضش باید با تمام جسارت بگم که زنده های زیادی رو به مرده تبدیل کرده!!!

من یا بهتر بگم همه ی ماها همون آدمای سرزنده قبلی نیستیم، ماها خودمون رو محبوس کردیم توی چار دیواری های ذهنمون یا شایدم ذهنمون رو محدود کردیم به چار دیواری های خودمون.

زندگی مدرن اومد که در خدمت ما باشه ولی دقیقا بر عکس شده و حالا ما در خدمت اون هستیم.

باید عرض کنم که مخالف مدرنیته نیستم ولی یه جاهایی از بودنش گله دارم.

بگذریم که حرف خیلی زیاده و گفتن همه این مطالب به وقت نیاز داره...