جای پا...

جای پا...

باید قدم برداری و حرکت کنی.
وگرنه اگر یک جا بمانی و راکد شوی، زود می گندی و می پوسی.
باید قدم برداشت و حرکت کرد، نباید یک جا ماند. گرچه همین قدم برداشتن هم باید با حساب و کتاب باشد. چه راست بروی و چه کج؛ جای پایت روی زمین می ماند اما جای پای درستی پا برجاتر است و باقی تر. پس چه خوب که جای پایت در راه درست باشد، وگرنه چقدر قدم ها که برداشته شده و در راه کج بوده است و حالا هیچ اثری از آن باقی نیست.
درست مثل رد پای آدمی روی برفها که سریع از بین می رود...

حرفهای شما
مهمونای خونه ی من

زمانه...

چهارشنبه, ۱۲ تیر ۱۳۹۲، ۰۷:۵۲ ب.ظ

براستی ما کجای زمانه قرار داریم؟

جایگاهمان کجاست؟

از جایگاهمان فراتریم یا در حدش هستیم و یا شاید از آن فروتریم؟

زمان ما را فراموش کرده است یا ما زمان را؟

اصلا وجود داریم یا اینکه خود را در مهملات زمانه گم کرده ایم که راحت تر بخوریم و بخندیم و بخوابیم؟

پس چگونه است که عده ای یادشان در زمانه مانده و هیچ زمان از زمانه عقب نمی مانند؟

شاید هم این زمانه است که باید آنان را حفظ کند تاخودش باقی بماند...

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">