ماه ترین ماه خدا

بالاخره ماه رمضون شد، گرسنگی، تشنگی، کلافگی از دیر گذشتن ثانیه ها هم در کنارش...

تازه چقدم غر بزنیم که اینقد زود برگشته. بنده خدا ماه رمضون؟

بابا جان این ماییم که هی داریم تکرار می شیم نه ماه خدا...

ماییم که هر سال تغییر نکردیم و درجا زدیم، نه روزگار. آخه سال یا ماه یا هفته و حتی روز و شب وظیفشون مشخصه؛ اومدن و رفتن.

گرچه سرنوشت ما هم مثل اوناست یعنی یه روزی میایم و یه روزی میریم با این تفاوت که دیگه برگشتی نداریم.

اگه خدا روزگار رو میچرخونه بخاطر اینه که یه فرجی بشه به حال غافل هایی مثل من که بیان تو جاده؛ از جاده خاکیی که انتهاش

کویره نرن، غبار چهرشونو نگیره، خار نره تو پاشون، سراب نبینن فکر کنن آبه...

خلاصه رفقا ما داریم تکرار میشیم تا عیبمون رو برطرف کنیم نه روزگار...

قبول باشه مهربون های من......