جای پا...

جای پا...

باید قدم برداری و حرکت کنی.
وگرنه اگر یک جا بمانی و راکد شوی، زود می گندی و می پوسی.
باید قدم برداشت و حرکت کرد، نباید یک جا ماند. گرچه همین قدم برداشتن هم باید با حساب و کتاب باشد. چه راست بروی و چه کج؛ جای پایت روی زمین می ماند اما جای پای درستی پا برجاتر است و باقی تر. پس چه خوب که جای پایت در راه درست باشد، وگرنه چقدر قدم ها که برداشته شده و در راه کج بوده است و حالا هیچ اثری از آن باقی نیست.
درست مثل رد پای آدمی روی برفها که سریع از بین می رود...

حرفهای شما
مهمونای خونه ی من

دم عیده...

جمعه, ۹ اسفند ۱۳۹۲، ۰۹:۰۰ ق.ظ

امروز احساس خوبی دارم. اصلا قبل از عید رو بیشتر از خود عید دوست دارم. شوق عجیبی توی من بوجود میاد.

حس های خوب دوران 10 و 11 سالگی میاد سراغم.

یاد امتحانات ثلث دوم کلاس سوم ابتداییم می افتم. صبح ها حوالی ساعت 8 میرفتم امتحان می دادم و با شوق دیدن فیلم هاکربریفین بر میگشتم خونه، آخه امتحانات از اسفند شروع می شد و تا 10 یا 12 روز بعدش تموم می شد.

الانم میخوام با همای عزیزم بریم خرید عید.

خدایا این حس خوب رو ازم نگییییییییر...

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">